باورهای غلط در شستشوی صورت: آیا صورت خود را اشتباه می شویید؟

اخیراً ما در استوری های خود در اینستاگرام لی لی اسکین در مورد اشتباهات رایج شستشوی صورت سؤال کردیم و پاسخ های زیادی دریافت کردیم! به خاطر استقبال شما از این موضوع، برخی از رایج ترین اشتباهات را در این بلاگ جمع بندی کردیم تا مراقبت اصولی تری از پوست خود داشته باشید.

یک نکته را قبل از شروع این مقاله به یاد داشته باشید. پاسخ به بسیاری از این موارد بستگی به شرایط پوستی افراد دارد و نکاتی در مراقبت از پوست وجود دارد که کار را پیچیده می کنند. در بسیاری از مواقع تحقیقات هنوز به یک نتیجه‌گیری قطعی نرسیده اند. اما با بالا بردن دانش خود در این حوزه می توانیم پوستی زیبا و شفاف داشته باشیم.

آیا شوینده هایی که کف می کنند؛ خشن هستند؟

برخی افراد معتقدند که شوینده های کف کننده برای پوست مضر هستند و نسبت به پاک کننده های بدون کف خشن تر هستند. در واقع، این گفته درمورد پاک کننده های قدیمی تر صدق می کند. در گذشته، تنها ماده شوینده (سورفکتانت) که کف زیادی تولید می کرد؛ سدیم لوریل سولفات بود.

یک پیش زمینه کوتاه برای این موضوع: در حالت کلی، مواد پاک کننده سورفکتانت نامیده می شوند. سورفکتانت ها، یک “سر” روغنی و یک “سر” آب دوست دارند. حضور این دو در کنار هم، به این معنی است که سورفکتانت‌ها می‌ توانند چربی را از سطح پوست بردارند و آن را در آب پخش کنند تا پوست پاکسازی و تمیز شود.

سدیم لوریل سولفات (SLS) به عنوان یک سورفکتانت، سایز بسیار کوچکی دارد. این بدان معناست که می تواند به راحتی به داخل پوست نفوذ کند. بنابراین در آنجا می ماند و به اندازه کافی شسته نمی شود. به همین دلیل است که گاهی بعد از شستشوی صورت احساس سوزش و کشیدگی در پوستتان دارید.

اما در شوینده های نسل جدیدتر، راه‌ هایی برای تولید کف با استفاده از SLS کم و عدم تحریک پوست طراحی شده است.

کف در شوینده ها

کف بیشتر، لزوماً باعث تمیز تر شدن پوست نمی شود. همینطور، کف زیاد نیز باعث تحریک پوست نمی شود. این عوامل، همگی ارتباط زیادی با نوع سورفکتانت ها دارند، اما تفاوت هایی در نحوه عملکرد آنها نیز وجود دارد.

برای مدت های طولانی دانشمندان فکر می کردند که شستشوی بیش از حد صورت و پاکسازی چربی های پوست باعث تحریک آن می شود. اما، بعد از تحقیقات طولانی معلوم شد که سورفکتانت ها عامل اصلی تحریک و التهابات پوستی هستند.

در حال حاضر روش های زیادی برای تولید کف در شوینده ها وجود دارد که نیازی به استفاده زیاد از sls یا سورفکتانت ندارند.

• بسیاری از سورفکتانت‌ های مورد استفاده در شوینده های مدرن امروزی می‌توانند به خوبی کف کنند، از جمله گلوکوزیدها، بتائین‌ ها، سولتین‌ ها، اتر سولفات‌ ها، سارکوزینات‌ ها، تورات‌ ها و ایزتیونات‌ ها.
• همچنین بسیاری ازترکیبات غیر سورفکتانتی وجود دارند که می‌ توان از آنها برای تثبیت کف استفاده کرد. مانند گلیسیرین و غلیظ‌ کننده‌ ها.

برای کاهش تحریک پوست از چه ترکیباتی استفاده می شود؟

ترکیبات زیادی وجود دارند که می‌ توان آنها را به فرمولاسیون شوینده ها اضافه کرد تا تحریکات پوستی به حداقل برسند. افزودن emollient ها به شوینده ها، می تواند جلوی کشیدگی و خشکی پوست را بگیرد. در یک مطالعه، شوینده های بدون کف به تدریج در طول 5 روز، روی پوست بررسی شدند. در مرحله بعدی آزمایش به این شوینده ها، emollient اضافه شد. زمانی که شوینده با emollient مورد آزمون قرار گرفت؛ خشکی پوست کاهش یافت. این آزمایش نشان داد که شوینده های کفی مدرن می توانند بسیار ملایم باشند!

---

آیا شوینده ها واقعا می توانند پوست را آبرسانی کنند؟

پاسخ مثبت است. برخی از شوینده ها با داشتن ترکیبات رطوبت رسان می توانند پوست را آبرسانی کنند!

آیا SLS و SLES برای پوست شما مضر هستند؟

سدیم لوریل سولفات (SLS)

همانطور که گفته شد؛ سدیم لوریل سولفات (SLS) در شوینده ها بسیار خشن بود. اما به کمک دانش مدرن، شوینده ها ملایم تر شده اند. رایج ترین استراتژی، ترکیب چند نوع سورفکتانت مختلف در یک پاک کننده است. فکر نمی کنم اخیراً شوینده ای دیده باشم که فقط یک نوع SLS داشته باشد!

به خاطر داشته باشید چیزی که باعث تحریک با شوینده ها می شود؛ سورفکتانت هایی هستند که به پوست نفوذ می کنند (چون سایز مولکول کوچکی دارند). بنابراین به طور کاملا موثری از سد پوستی شما عبور می کند و باعث آسیب می شوند. در شوینده های جدیدتر وقتی کلینزر با آب مخلوط می شود؛ مولکول بزرگتری را ایجاد می کند. این مولکول نمی تواند به پوست نفوذ کند و در نهایت، پوست با ملایمت تمیز می شود.

مواد دیگری نیز وجود دارند که هنگام افزودن به شوینده ها، تحریک پوست را کاهش دهند. مانند پلیمرها، emollient ها، پروتئین های هیدرولیز شده، گلیسیرین و آنتی اکسیدان ها. این ترکیبات روی پوست می چسبند تا تحریک را کاهش دهند. بنابراین دیدن “سدیم لوریل سولفات” در لیست ترکیبات به این معنی نیست که شوینده شما باعث ایجاد تحریک خواهد شد. اگر در حال حاضر از پاک کننده ای استفاده می کنید که حاوی سدیم لوریل سولفات است و آن را دوست دارید؛ به مصرف آن ادامه دهید.

اما اگر پوست‌تان بسیار حساس یا مستعد خشکی است، و چند گزینه شوینده پیش رویتان دارید؛ شاید بهتر باشد به سراغ پاک‌ کننده‌ ای بروید که SLS ندارد.

سدیم لورت سولفات (SLES)

در بالا با سدیم لوریل سولفات آشنا شدیم… آیا در مورد سدیم لورت سولفات (SLES) اطلاعاتی دارید؟

خب، سدیم لورت سولفات از نظر آوایی شبیه به سدیم لوریل سولفات، به نظر می‌رسد. زیرا آنها شبیه به هم هستند و گفتن کلمه “سولفات‌ها” واقعاً آسان است.

در گذشته آزمایش هایی انجام شدند و تحریک‌ پذیری دسته‌ ای از سورفکتانت‌ های مختلف را که امروزه هنوز در شوینده ها می‌بینیم؛ مورد آزمایش قرار دادند و مشخص شد که سدیم لورت سولفات ملایم‌ ترین آنهاست.

آیا باید در روتین های خود، پوستتان را برای مدت معینی بشویید؟

توصیه های مختلفی برای مدت زمانی که باید پوست را بشویید؛ وجود دارد. این زمان متفاوت است اما این تایم در افراد مختلف از حدود 30 ثانیه تا 1 و 2 دقیقه متغیر است. آیا واقعاً باید این مدت صبر کنید؟

پاسخ خیر است. پوست شما برای مدت طولانی نیاز به تمیز کردن با شوینده ندارد! اما تمیز کردن پوست برای مدت کمی طولانی تر ممکن است نتایج بهتری به شما بدهد.

پاک کننده هایی که حاوی سورفکتانت هستند؛ بعد از ترکیب با آب به کلوئیدهایی که میسل نام دارند؛ تبدیل می شوند. برای پاکسازی پوست، روغن ها و کثیفی ها باید به وسط میسل ها بروند. بنابراین این وضعیت در سمت چپ باید به وضعیت سمت راست تغییر کند.

هنگامی که روغن در قطرات امولسیون گنجانده شد؛ می توانید صورتتان را با آب بشویید. به نوعی مانند این است که روغن در آب حل می شود. در حالت کلی، هر چقدر بیشتر شوینده را روی پوست ماساژ دهید احتمال برخورد تصادفی مولکول های چربی به کف ها بیشتر می شود و در نتیجه پوست تمیزتر می شود.

این کار مانند تلاش برای تمیز کردن یک بشقاب روغنی است – می توانید آن را به مدت یک ساعت در آب صابون بگذارید یا می توانید آن را بشویید و ظرف 10 ثانیه این کار را انجام دهید-. بنابراین زمان عامل محدود کننده نیست. بدیهی است که شما نمی توانید به طور فیزیکی پاک کننده را در نیم ثانیه به طور کامل به تمام صورت خود بمالید اما اگر بتوانید، کافی است!

به همین دلیل است که این توصیه ها برای 30 ثانیه، 1 دقیقه یا 2 دقیقه می تواند متغیر باشد. دقیقا همان منطقی است که می گوید “دندان های خود را به مدت 2 دقیقه مسواک بزنید” یا “خانه خود را به مدت 15 دقیقه تمیز کنید”. در واقع، اگر خود را مجبور کنید زمان بیشتری را برای انجام کاری صرف کنید، به طور غیرمستقیم باعث می شود آن را به طور کامل تری انجام دهید.

اکنون، مشکل ماندن شوینده ها برای مدت طولانی روی پوست این است که می‌تواند تحریک‌ کننده باشد. پاک کننده ها برای شستن پوست شما طراحی شده اند.  هر چه زمان تماس بین محصول و پوست شما بیشتر باشد؛ ترکیبات فرصت بیشتری دارند تا از محصول به پوست شما بروند و به خاطر برخی از ترکیبات، شما چنین چیزی را نمی خواهید. به عنوان مثال، انواع سورفکتانت‌های مورد استفاده در پاک‌ کننده‌ ها اغلب تحریک‌ کننده هستند، بنابراین ماندن آن ها برای مدت طولانی‌ تر به این معنی است که زمان بیشتری برای آسیب به پوست دارند.

نتیجه گیری:

در حالت کلی اجازه ندهید که پاک کننده به مدت طولانی روی پوست شما بماند. مطمئن شوید که وقتی 30 ثانیه یا 60 ثانیه یا هر مدت زمانی که به نظر می رسد برای پوست شما بهترین کارکرد را دارد، شوینده را روی پوست ماساژ دهید. در غیر این صورت، هیچ مزیت اضافی برای بیشتر ماندن شوینده روی پوست وجود ندارد.

آیا ترکیبات اکتیو موجود در شوینده ها اثرگذار هستند؟

بدیهی است که شوینده ها اگر روی محصولی که به صورت اعمال شده است؛ (مثلا ضدآفتاب یا آرایش) استفاده شوند؛ تماسی با پوست نخواهند داشت. بنابراین فرصت کمتری برای ترکیبات اکتیو وجود دارد تا اثرگذاری کافی داشته باشند.  چالش متخصصان این است که محصولی طراحی کنند که ترکیب اکتیو از شوینده جدا شود و به پوست بچسپد و هنگام شستشو از سطح صورت جدا نشوند. تحقیقات نشان داده اند که برخی از ترکیبات مانند بنزوئیل پراکسید و اسید سالیسیلیک می توانند به راحتی از شوینده به پوست منتقل شوند.

بنابراین قطعاً این امکان وجود دارد که پاک کننده ها بتوانند ترکیبات اکتیو را وارد پوست شما کنند و همه آنها از سطح پوست شسته نمی شوند. اما همچنان نباید شوینده برای مدت طولانی روی پوست بماند.

این سوالات رایج ترین سوالات در مورد استفاده از شوینده ها بود. اگر مسئله ای در مورد شوینده های پوستی ذهن شما را درگیر کرده است؛ زیر این پست سوالتان را مطرح کنید.